براساس تحقیقاتی که در زمینه اوتیسم در نروژ صورت گرفت، محققان دریافتند که وزن بالای پدرها، شانس تولد نوزادان اوتیسمی را افزایش می‌دهد. محققان موسسه سلامت عمومی در نروژ، بیش از 90000 کودک را مورد بررسی قرار دادند. از بین این تعداد، افرادی که به اوتیسم و سندروم آسپرگر مبتلا بودند شناسایی شدند. سپس وضعیت سلامت و وزن والدین کودکان، مورد ارزیابی قرار گرفت.
در پایان تحقیق، این کودکان بین 4 تا 13 سال سن داشتند. نتایج نشان دادند که وزن مادران تأثیر چندانی بر ابتلای کودک به اوتیسم ندارد، اما کودکانی که پدرانشان به هنگام بارداری دچار چاقی یا اضافه وزن بوده‌اند، در مقایسه با افرادی که وزنی طبیعی داشته‌اند، دوبرابر بیشتر به اوتیسم و حتی سندروم آسپرگر، مبتلا شدند.
به گفته پائول سورن، نتایج این تحقیقات، همه محققان را شگفت‌زده کرد. زیرا انتظار می‌رفت که نقش وزن مادر در بروز اوتیسم بیشتر باشد، درحالیکه چاقی پدر، اصلی‌ترین فاکتور خطر در زمینه بروز اوتیسم بود. این یعنی تاکنون تمام توجه دانشمندان و متخصصان بر روی مادر و خود بارداری متمرکز بوده است و نقش پدر و عوامل محیطی مؤثر بر بارداری، نادیده گرفته می‌شده است.